maandag 18 januari 2010

Wat dingen over de toekomst gelezen - geeft leuke ideeën

Die Rss is behoorlijk verslavend. Ik las verschillende interessante artikelen die je nieuwe ideeën geven over wat er in de toekomst mogelijk is:

Een interview met Ray Kurzweil over de toekomst van lezen, over een soort e-book-software 'Blio' (dus geen apart apparaat, maar gebruik makend van de apparaten die mensen al hebben), waarbij het digitale boek (met de originele illustraties!) en het luisterboek samengevoegd kunnen worden, wat prachtige mogelijkheden biedt voor leesbevordering bij kinderen, maar (doordat je 't ook kunt samenvoegen met web-inhoud zoals bijvoorbeeld een interactieve quiz) ook mogelijkheden biedt voor bijvoorbeeld studieboeken, tijdschriften, enz. Yes! Ik wacht nog maar even met het kopen van een e-reader, als ik dit zo zie!

Op kerstdag 2009 verkocht Amazon.com voor het eerst meer digitale boeken dan 'gewone' boeken, een omslagpunt voor de boekenindustrie. Verschillende uitgeverijen zijn bang dat Amazon dezelfde zeggingskracht over de prijzen zal gaan krijgen als Apple ondertussen heeft met muziek, en dat uitgeverijen daardoor minder zullen gaan verdienen. Of 't zover zal komen is nog maar de vraag: muziek is makkelijker op te delen in stukjes (songs) dan een (lees-)boek, en als de meeste lezers (zoals een die reageerde op het bericht) meer e-books kopen doordat ze goedkoper zijn, en omdat 't geen rommel in je huis geeft, dan is er toch zeker wel wat te winnen bij al die e-books. E-books hebben in elk geval wel de toekomst.

De KB gaat voor één digitale bibliotheek die voor iedereen via internet toegankelijk is, en gaat alle boeken, kranten en tijdschriften vanaf 1470 digitaliseren. Ze willen (in nauw overleg met alle betrokken partijen) naar een nationale informatie-infrastructuur, dus niet zo versnipperd als het info-aanbod nu nog is. De (Koninklijke) Bibliotheek als orde-schepper in de informatie-berg dus.

Grappig over die informatie: Volgens Henk Blanken gaan we niet ten onder aan informatie-overload, maar is er een ander probleem: het informatiegat. Kort samengevat: informatie overload is al zolang een probleem dat 't nu een 'fact of life' is. Er zit geen sociaal filter meer op datgene wat wordt gepubliceerd, en dit heeft gevolgen voor alle web2.0-toepassingen: de informatie komt niet meer bij de juiste mensen. Dankzij het enorme aanbod van informatie kunnen we allemaal steeds meer weten, maar - het grote verschil - we weten onvoldoende samen, te weinig informatie delen we met voldoende mensen. (De individualisering is dus ook op internet te ver doorgeslagen, concludeer ik) Dit principe wordt gevisualiseerd als een badkuip: "Zie het voor je als een badkuip. Aan de hoge randen weten we heel veel. Aan de ene kant als individu of in kleine groepen: we gebruiken meer informatie dan ooit tevoren, en wisselen die eenvoudig uit. Aan de andere kant van de kuip gebruiken we informatie als massa: als het nieuws echt belangrijk is – 9/11, tsunami, Haiti – kijken we wereldwijd massaler dan ooit.
Maar in het midden van de badkuip staat het water steeds lager. We delen steeds vaker steeds minder informatie in grotere groepen, in wat we vroeger misschien ook al sociale netwerken zouden hebben genoemd: de sportvereniging, de vakbondsafdeling, het lokale schoolbestuur, de vrijwilligersorganisatie, de politieke partij.
Internet is niet – anders dan je zou denken – op die grotere groepen gebouwd. De technologie van internet blijkt ideaal voor kleine, flexibele, tijdelijke groepen en veel minder voor langdurige, grotere en hechte verbanden. Of nog beter geformuleerd: groepen op internet zijn niet hetzelfde als groepen in real life"
Dit vind ik een interessante (reeks) artikelen over de 'informatiecrisis', ik zal zeker de rest ook nog eens lezen - als ik ooit weer wat meer tijd maak...
RSS en informatie-overload, daar zit vast een verband tussen... :)

In Belgie gaan ze aan de slag met Bib.fm. "Bibliotheek Lanaken wil haar muziekcollectie (15 000 cd's) een nieuw elan geven. Een groot deel van de muziekcollectie zal worden gedigitaliseerd en verrijkt met de metadata van Aristo Music. Daarop wordt een muzikale ontdekomgeving gebouwd die als piloot kan dienen voor een nieuwe muziekdienst en eventuele opvolger van DigiLeen.
De projectpartners onderzoeken ook hoe de muziek streaming kan worden aangeboden, zowel binnen als buiten de muren van de openbare bibliotheek. " De bibliotheek als concurrent van Last.fm?

Misschien interessant voor ons Historisch Informatie Punt (HIP): Web 2.0 tools and strategies for archives and local history collections.
Als ik de boek-info lees valt me op dat niet alleen de Web 2.0- tools langskomen (met voorbeelden van organisaties die ze geimplementeerd hebben), maar ook suggesties voor 'meten is weten', iets wat nog wel eens wordt vergeten bij het inzetten van al die prachtige web2.0-tools.

Een beetje oud nieuws ter afsluiting van deze 'rss-verzamel-blog': er was een verkiezing voor de beste bibliotheek in Nederland. Helaas heeft mijn eigen bieb niet gewonnen; DOK Delft had die eer, met een gedeelde tweede plaats voor Amsterdam en Stadskanaal. Misschien volgend jaar?

1 opmerking:

  1. Interessante informatie.
    W.b.t. Blanken herken ik een hoop. Zeker over die tijdelijkheid. Sociale netwerken gaan over communicatie, delen, netwerken, relaties, samenwerken. Net als in het echte leven zijn dat zaken waar je constant in moet investeren. Wat je vaak ziet is dat initiatieven even veel aandacht en activiteiten genereren, maar daarna snel doodbloeden. Simpelweg omdat slechts een beperkt aantal mensen bereid is tijd te blijven investeren. De meeste mensen kijken en halen (90%), een beperkt aantal mensen reageert (9%) en slechts een enkeling (1%) draagt bij door te schrijven. Initiatieven schieten de grond uit en telkens zul je moeten afvragen "waarom zullen mensen nu hun kostbare tijd in mijn project (blijven) steken). Wat maakt mijn project uniek en wat is er zo aantrekkelijk aan mijn idee voor de beoogde doelgroep.

    BeantwoordenVerwijderen